Do you speak English, PKP?

Nadeszły upragnione wakacje. Dla części z nas jest to okres beztroskiego leniuchowania lub podróży po Polsce i świecie. Wielu Polaków wybiera wczasy za granicą – część z nich, nienajlepiej lub praktycznie w ogóle niewładająca językiem, którego będzie słuchać w trakcie upragnionego urlopu, przed wyjazdem poznaje jego podstawy. Wszystko to, po to by umieć odnaleźć się w ?innym świecie?. A jak jest z obcokrajowcami w Oświęcimiu – mieście, w którym w latach 1940-1945 działał KL Auschwitz-Birkenau – miejscu znanym chyba na wszystkich kontynentach?

Przebywając ostatnimi czasy, kilkakrotnie w budynku dworca kolejowego w naszym kochanym mieście, miałem szczęście być świadkiem dość interesujących – sam nie wiem – śmiesznych czy tragicznych scen. Nie chodzi mi tutaj o przesiadujących zimą, często pijanych wyrostków, czy o młodociane blond dziewczyny proszące ludzi o ?dwadzieścia groszy?. Te obrazki, w przeciwieństwie do drzew posadzonych przed dworcem kilka lat temu, wpisały się na stałe w klimat oświęcimskiej stacji.

Powróćmy jednak tragicznych, a może jednak śmiesznych czy ośmieszających (tutaj nie wiadomo, którą stronę) zajść z udziałem zagranicznych turystów i obsługi kas biletowych. Poniżej przedstawiona sytuacja, która doświadczyła bezpośrednio także i mojej osoby, miała miejsce końcem maja a może początkiem czerwca – nie istotne.

Oczekując na pociąg zauważam mężczyznę, podchodzącego do kasy biletowej. Po chwili, odprawiony z kwitkiem, w średnim wieku facet skierował się w moją stronę, pytając czy nie mówię przypadkiem po angielsku? Zniesmaczony powiedział, że pani w okienku nie potrafi odpowiedzieć w jego języku na pytanie o to, ile zapłaci za kilka biletów do Krakowa. Żal mi się człowieka zrobiło i tak stałem się tłumaczem – pośrednikiem a nawet pomostem pomiędzy dwoma narodami – polską kasjerką i amerykańskim turystą.

On – bez słownika polsko-angielskiego, ona – bez kilku zwrotów przydanych w kasie biletowej. I która strona jest winna? Przecież turysta mógł kupić słownik lub nauczyć się podstaw języka. Przecież kasjerka sprzedająca, na co dzień bilety turystom w miejscu, do którego przyjeżdżają także i koleją wycieczki ze wszystkich stron świata powinna znać chociażby podstawy angielskiego. Nie twierdzę, oczywiście, że nikt z obsługi kas biletowych czy informacji tych podstaw nie posiada, lecz sytuacja, w jakiej się znalazłem daje mi legitymację do tego by zasygnalizować, że nie jest tak kolorowo jak się niektórym wydaje.

Nawet na pewno są na oświęcimskiej stacji osoby, które znają język angielski. Przykład? Bardzo proszę! Obok okienka, w którym znajduje się informacja dla pasażerów Polskich Kolei Państwowych, wisi kartka dla turystów z zagranicy. Informuje ona w języku angielskim, że do muzeum można dojechać liniami MZK Oświęcim: 24, 25 i 28. To się chwali. Dlaczego jednak nie ma wśród tych linii, numerów 26, 27 i 29? To już jest wprowadzanie pasażera w błąd i utrudnianie mu życia. Szkoda!

Druga kartka zawieszona pewien czas temu, jest już bardziej pozytywna – chodź jej historia już mniej. W dniu, kiedy pełniłem pamiętną funkcję tłumacza, obok informacji, przyklejona była wiadomość o następującej treści: ?Informacja Oświęcim telefonu numer…? Nie brzmiało, to zbyt przyjemnie – nieprawdaż? Po kilku dniach ułożono poprawniejszą wersję. Chociaż tyle.

Nie pozostaje mi nic innego jak życzyć wszystkim udanych wakacji i jak najmniejszej liczby problemów – chociażby takich jak przedstawione w powyższym tekście. Pozdrawiam serdecznie.

Najnowsze realizacje wideo