OŚWIECIM. Nie pozwolę obrażać tego prezydenta – mówi radna Małgorzata Margol

Małgorzata Margol. Fot Paweł Wodniak.

Janusz Marszałek, prezydent Oświęcimia nazwał oświadczenie wygłoszone na sesji rady miasta w imieniu kupców z ulicy Śniadeckiego i pracowników PKSiS stekiem oszczerstw. W obronę prezydenta wzięła radna Małgorzata Margol. Jasno i otwarcie powiedziała, że nie zgadza się na obrażanie samorządowca.

Oświadczenie opublikowaliśmy wczoraj w tekście ?Apelują do Janusza Marszałka, by się opamiętał i ustąpił?. Przedstawicielka zebranych na sesji pracowników PKSiS oraz kupców z pasażu przy ulicy Śniadeckiego odczytała je na początku obrad.

Małgorzata Margol, radna klubu Samorządny Oświęcim ubolewała, że Janusz Marszałek nie mógł od razu odnieść się do zarzutów zawartych w oświadczeniu. Sam prezydent spotkał się z protestującymi przeciwko stylowi jego prezydentury w kuluarach podczas przerwy w sesji. reporter Faktów Oświęcim był świadkiem fragmentu tej rozmowy.

– Jak pan, prezydent miasta może mówić do mieszkańca, że pieprzy głupoty – zżymał się jeden z rozmówców włodarza.
– Bo pan pierdoły opowiada – odgryzł się Marszałek.

Chwilę później prezydent spotkał się z dziennikarzami TVP, Radia Kraków i Faktów Oświęcim.

– Jestem bardzo zdziwiony reakcją, jaką usłyszałem, bo gdyby chociaż jeden z pracowników, chociaż jeden z prezesów spółki przyszedł na rozmowę, a byłyby negatywne odpowiedzi z mojej strony, to jestem w stanie zrozumieć tę reakcję. Ale jeśli się nie rozmawia i nagle występuje w takiej formie, dodatkowo z kupcami, którzy bezprawnie zajmują lokale, to znaczy, że po prostu chce się zaistnieć. Podkreślam, że ci mieszkańcy absolutnie nie spalili sobie drogi do mojego gabinetu. Jeśli tamta strona zechce rozmawiać, jestem do dyspozycji – powiedział nam Janusz Marszałek.

Podczas sesji włodarz stwierdził: – Protest bez rozmowy oznacza, że mamy do czynienia z polityką. To był jeden stek pomówień i oszczerstw. Zastanowię się, co z tym zrobić. Osoby publiczne prawdopodobnie nie mają prawa do obrony w naszym kraju. Każdy normalny człowiek może sie bronić, ale takie osoby, jak ja, muszą pokornie znosić obrzucanie obelgami. Uważam, że jest to niesprawiedliwe.

Gdy Janusz Marszałek dyskutował w trakcie obrad z Kazimierzem Homą, radnym PO, radna Margol zareagowała dość stanowczo: – Proszę nie przerywać prezydentowi.
Nie był to jedyny przejaw otoczenia włodarza ?matczynym ramieniem?, co zauważył radny SLD Wojciech Grubka.

– Żałuje, że radna Małgorzata Margol nie pochwaliła się, że zdała aplikację adwokacką, bo fantastycznie broni prezydenta i jestem przekonany, że jest z pani niezły adwokat – stwierdził Grubka, co wywołało salwy śmiechu.

Grubka zacytował wypowiedź prezesa Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, który stwierdziła, że ?nieprawdopodobnym obciachem jest dla polityka, bronić się z artykułu 212, dlatego, że funkcja którą przyjął, musi uwzględniać krytykę obiektywną i nieobiektywną. (Zapis artykułu 212 Kodeksu karnego cytujemy pod artykułem).

– Nie pozwolę obrażać tego prezydenta. Znam go i wiem, jak pracuje i takie dywagacje na temat zarzucanych przez portale internetowe… Zresztą państwo radni również zostali bardzo wystawieni na publiczną próbę linczu. Prezydent nie mógł sie od razu odnieść do tego, co zostało powiedziane na początku sesji. To nie jest w porządku i się z tym nie zgodzę – cedziła przez mikrofon Małgorzata Margol. – Cieszę się bardzo, że ostatnio dochodzi do takiej sytuacji, że na portalach internetowych nie będzie się anonimowym i nie będzie można takich oszczerstw wypisywać, jak w tej chwili. Jeżeli krytyka jest merytoryczna, to proszę bardzo. Gdy staje na granicy oszczerstw, to ja takich rzeczy nie będę tolerowała.

Kodeks karny, artykuł 212:

§ 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę
organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości,
które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat 2.
§ 3. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Najnowsze realizacje wideo