polecamy
Oświęcimskie Wieści z ratusza – FILM
Duchowni i delegacje w drodze do miejsca, gdzie 80 lat temu zginął ojciec Maksymilian Kolbe, franciszkanin. Fot. Marek Lach
Świętego Maksymiliana w miejscu jego śmierci, celi głodowej w piwnicy bloku 11, oraz przy ścianie straceń uczcili duchowni, w tym współbracia franciszkanie, a także liczne delegacje.
Uroczystości rocznicowe odbyły się jednocześnie w kościele franciszkanów w Harmężach oraz w świątyni św. Maksymiliana Męczennika w Oświęcimiu. Mszy świętej w kościele pod wezwaniem świętego przewodniczył ksiądz Ludwig Schick, arcybiskup niemieckiego Bambergu.
„Bez miłości, która zawiera w sobie także miłość nieprzyjaciół, przebaczenie nie jest możliwe. To jest nauka, której udziela nam Maksymilian Kolbe” – podkreślił arcybiskup.
Z kolei ks. Marek Studenski, wikariusz generalny diecezji bielsko-żywieckiej, zwrócił uwagę, że najważniejsze jest to, że Maksymilian w tym piekle na ziemi pokonał instynkt przetrwania i samozachowawczy, pokonał samego siebie i oddał swe życie za człowieka, którego wcześniej nie znał.
„Nikt z nas tutaj młodych nie przeżył obozu, nie mamy prawa nawet zgadywać, jak można było w tym miejscu się odnaleźć, jakie mogły być ludzkie decyzje, dramaty, tragedie. Ale z drugiej strony takie osoby jak święty Maksymilian mówią o tym, że można było zdobyć się na wyżyny człowieczeństwa, że człowiek jest zdolny do wielkich zwycięstw. Dzięki temu, że jest święty Maksymilian Kolbe, dzisiaj tutaj przychodzimy. Na szczęście, dzięki Bogu obóz, muzeum jest dla nas tylko miejscem pamięci. Wpatrując się w świętego Maksymiliana możemy dojść do wniosku, że można zwyciężyć, że można pokonać cierpienie. Można nawet, niosąc swój własny krzyż nie do zniesienia, służyć innym i jeszcze innych podnosić na duchu” – stwierdził w homilii ks. Studenski.
Międzynarodowe Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście uczciło 80. rocznicę osadzenia i zamordowania w Auschwitz ojca Kolbe, organizując wraz z Centrum św. Maksymiliana w Harmężach sesję edukacyjną „Świadectwo”, poświęconą świętemu męczennikowi.
Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli. W 1910 roku wstąpił do zakonu franciszkanów we Lwowie, gdzie przybrał imię Maksymilian. W 1912 roku rozpoczął w Rzymie studia z zakresu filozofii i teologii, uzyskując doktoraty z tych nauk, a także przyjął święcenia kapłańskie.
Do Polski powrócił w 1919 roku. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor w Niepokalanowie i wydawnictwo. Był też misjonarzem w Japonii i twórcą japońskiego Niepokalanowa w Nagasaki.
Niemcy aresztowali go w Niepokalanowie 17 lutego 1941 roku. Po kilkumiesięcznym śledztwie na Pawiaku 29 maja 1941 roku przewieźli duchownego do Auschwitz. W końcu lipca tegoż roku w odwecie za ucieczkę więźnia kierownik obozu rozkazał skazanie 10 więźniów z tego samego bloku na śmierć głodową.
Franciszek Gajowniczek, jeden ze skazanych, prosił o darowanie życia ze względu na żonę i dzieci. Słysząc te słowa, ojciec Kolbe wystąpił z szeregu i zwrócił się do esesmanów z propozycją zamiany za rozpaczającego więźnia. Przeprowadzający wybiórkę Karl Fritzsch zgodził się i ojciec Kolbe dołączył do pozostałych więźniów, którzy trafili do podziemi bloku 11.
Po dwóch tygodniach zarządzono opróżnienie celi. Większość więźniów już nie żyła, niektórzy jeszcze dawali oznaki życia, wśród nich ojciec Kolbe. Esesmani postanowili więc zabić żyjących więźniów zastrzykami fenolu.
W 1971 roku papież Paweł głosił ojca Maksymiliana błogosławionym. 11 lat później ojciec święty Jan Paweł II dokonał kanonizacji swojego rodaka. Od 1999 roku męczennik z Auschwitz jest patronem honorowych dawców krwi. Patronuje też diecezji bielsko-żywieckiej.
„Duchowieństwo chrześcijańskie i życie religijne w KL Auschwitz”, to lekcja internetowa prezentująca sylwetki księży i kleryków, sióstr zakonnych, a także duchownych innych kościołów chrześcijańskich osadzonych przez Niemców w Auschwitz. Opisane są w niej także historie późniejszych świętych i błogosławionych, m.in. o. Maksymiliana Kolbe oraz Teresy Benedykty od Krzyża (Edyty Stein). W lekcji ukazano także różne aspekty życia religijnego w obozie, prowadzonego przez więźniów z narażeniem życia.
