polecamy
Oświęcimskie Wieści z ratusza – FILM
Fot. Adam Kuta
Festiwal Filmów Nieprofesjonalnych „Kochać człowieka” jest okazją, aby przyjrzeć się miejscu, w którym przystanął człowiek.
Do udziału w 18. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Nieprofesjonalnych „Kochać człowieka” zostało nadesłanych 185 filmów z 22 krajów (Belgia, Brazylia, Burkina Faso, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Honduras, Iran, Kanada, Meksyk, Niemcy, Polska, Rosja, Szwajcaria, Tajlandia, Turcja, USA, Wielka Brytania, Włochy, Zjednoczone Emiraty Arabskie), z których do konkursu zakwalifikowano 54 filmy z 17 krajów (jeden z filmów zagranicznych został wycofany z konkursu, przez jego twórcę, z powodów osobistych).
Jury 18. Międzynarodowego Festiwalu Filmów Nieprofesjonalnych „Kochać człowieka” w składzie: Maria Malatyńska (filmoznawca, krytyk filmowy), Lidia Duda (reżyser, dokumentalista), Jacek Link-Lenczowski (reżyser), Aleksander Dyl (operator filmowy), Witold Kon (przewodniczący Federacji Niezależnych Twórców Filmowych w Polsce), przyznało nagrody i wyróżnienia:
za film: From Hasakah with Love (Pozdrowienia z Hasakah) – Mohammad Farahani, Iran, za krzyk rozpaczy, akt odwagi, przeciwstawienie się totalitaryzmowi i przemocy. Choć nawet największa ofiara z życia może mieć swoją cenzurę… techniczną
za film: Julek Cichoboszek (Julek Cichoboszek) – Ewa Toboła, Bartosz Toboła, Bolechowice, za akceptację, ciekawość i miłość do człowieka w jego odmienności
za film: Dolls Don’t Cry (Lalki nie płaczą) – Frédérick Tremblay, Kanada, za doskonałą plastycznie, konstrukcyjnie i myślowo animowaną opowieść o życiu i losie ludzkim
za film: Under pressure (Pod presją) – Diego Fandos, Czechy, za dowcip, bo to kostium tworzy człowieka, ale woda oczyszcza ze zbyt pochopnych uogólnień. Wszak natura stworzyła ludzi równymi
za film: Kukułek (The Cuckoo Man) – Daniel Zagórski, Łódź, za wielką wyobraźnię autora, który przewiduje odrodzenie się świata wolności i różnorodności poprzez sztukę i oby to się spełniło
za film: Włosy (Hair) – Ewa Piątek, Paweł Piątek, Czarmuń, za piękny poetycki obraz, który nastrojowo opowiada o tym, co tworzy charakter człowieka
za film: Parque (Park) – Mateo Garlo, Hiszpania, za przekorną świadomość, że wszystko może się zdarzyć, gdy zbyt dosłownie odczytać prawa i przywileje człowieka – nawet taka groteska
za film: I’ve just had a dream (Właśnie miałam sen) – Javier Navarro Montero, Hiszpania, za przekonanie, że ta sama rzeczywistość może być dla człowieka szczęściem lub przekleństwem, co uświadamiają widzowi dwie bohaterki
za film: Baraka (Koszary) – Néstor Ruiz Medina, Hiszpania, za dobrze wymyśloną fikcję, która stawiając braci po dwóch stronach frontu poddaje próbie ich relacje rodzinne
za film: Jogin Śmiechu (Laughter yoga Teacher) – Jan Jałoszyński, Miłosław, za desperacką próbę połączenia poprzez śmiech dramatycznie rozbitego społeczeństwa
za film: Ramki (Frames) – Anna i Arkadiusz Borowscy, Warszawa, za opis pięknej miłości utrwalonej w pamięci, a opowiedzianej w prostej, pełnej uroku formie
za film: Droga powrotna (Homeward Journey) – Mateusz Żegliński, Szczecin, za dobrze opowiedziany trudny temat, z pozytywnym zakończeniem
za film: Leśnik (Forester) – Patryk Cygler, Śmigiel, za kameralną opowieść o naturalnej harmonii człowieka z przyrodą, której nie uda się zniszczyć
za film: Victoria (Victoria) – Javier Blanco Bermejo, Hiszpania, za ważne pytanie, które film stawia: czy jest możliwa bezwarunkowa akceptacja człowieka?
za film: Wojtek (Wojtek) – Monika Stpiczyńska, Bartosz Tryzna, Białystok, za obraz porozumienia dwóch ludzi żyjących w odmiennych światach, które jest możliwe poprzez wspólną realizację marzenia