polecamy
Oświęcimskie Wieści z ratusza – FILM
Czy Paweł Kobielusz jest powiatowi potrzebny? – FELIETON
Dożynki to ukoronowanie całorocznego trudu i pracy rolników. Odbywają się zazwyczaj w sierpniu lub na początku września. Przy sprzyjającej pogodzie koniec żniw przypada przed dniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, stąd ludowe przysłowie „Na Wniebowzięcie zakończone żęcie”. Czasami dożynki łączono ze świętem Matki Boskiej Zielnej, przypadającym na 15 sierpnia.
Świeckim ceremoniom dożynkowym przewodniczą starosta i starościna dożynkowi, którzy wręczają wieniec i bochen chleba gospodarzowi dożynek. Najczęściej jest nim przedstawiciel lokalnej administracji państwowej bądź samorządowej. Dożynkom towarzyszą często wystawy osiągnięć rolników oraz festyny ludowe.
W ceremonii dożynkowej najważniejszy jest wieniec. Wieniec dożynkowy nazywany bywał plonem, ponieważ symbolizuje wszystkie zebrane plony oraz urodzaj. Tradycyjnie wiły go kobiety, najlepsze żniwiarki. Wieńce mają rozmaite kształty, wielkość i ozdoby. Czasem wieńcem żniwnym był przystrojony wstążkami albo przybrany kwiatami pęk zboża.
Uroczystości dożynkowe to nie tylko święto dziękczynienia, lecz również okazja uświadomienia sobie, jak przemienny jest rytm życia, jego zmienność i różnorodność: narodziny i śmierć, koniec zimy i nadejście wiosny, zasiew i zbieranie plonów. Z plonów tych cieszyć się mogą jednak ci, którzy sumiennie wypełniają swe obowiązki. Przysłowie ludowe mówi, że „kto w żniwa próżnował, będzie w zimie biedował”.
